diazepam

W celu ostateczniego wyjścia z niepokojąco rozwijającego się uzależnienia się od kodeiny (dziwne, prawda? heroiniarz wjebuje się w kodę...) ograniczyłem dawki do jednej paczki Thiocodinu na parę dni, zamawiając Relanium. Rozplanowałem 20 tabletek na conajmniej dwa tygodnie z przerwami, do tego duży zapas difenhydraminy celem uśpienia się, jeśli najdzie mnie ochota na kodę.

18:00 - 1 tabletka 5mg diazepamu

18:30 - pierwsze efekty, znane mi już ze szpitala. Początkowo narastająca euforia i poprawa stanu fizycznego (podobne do ciepła po kodeinie), lekkie zawroty głowy, uśmiech na twarzy. Z czasem coraz bardziej nic mi się nie chciało, tylko siedziałem otępiały i uspokojony. Po chwili euforia (albo raczej: dobry humor) minął, kompletnie miałem wszystko gdzieś i nawet mnie to irytowało. Niechcący rozbiłem szklankę i ze zdumieniem stwierdziłem, że w ogóle się tym nie przejąłem. Zostawiłem potłuczone szkło - nie chce mi się tego sprzątać.

19:00 - kolejne 2 tabletki diazepamu.

19:40 - Efekty znacznie się spotęgowały, dobry humor, wbicie w fotel i konkretne problemy z równowagą, siedziałem uśmiechnięty, leń kompletny - wszystko było piękne i spokojne.

20:00 - ostatnie 3 tabletki.

21:00 - prawie nie mogę się ruszyć, lecz po chwili to mija. W tym momencie nic już mnie nie obchodzi. Zadzwonił znajomy i opierdolił mnie o dług, który mu wiszę. Potem dostałem listy z urzędu pracy z odmową. Nie przejąłem się ani jednym, ani drugim. Wszystko miałem w dupie, nie mogłem się niczym denerwować ani przejmować. Siedzę uśmiechnięty i ledwo ogarniam, co się dzieje.

23:00 - łapie mnie coś w rodzaju depresji, nadal nie mogę ruszyć się z fotela (próbowałem, ale wyjebałem dwa razy - postanowiłem więc siedzieć dalej.) Włącza się senność i sedacja. Nie myślę już o niczym. Nic mi się nie che i mam wszystko w dupię, ale w negatywnym sensie. Na pytania kolegi wzruszałem ramionami albo odpowiadałem, że nic mnie to nie obchodzi.

00:00 - w końcu idę spać, zasypiam jak suseł.

Stan bardzo podobny do opio - mniejsza przyjemność fizyczna, ale identyczny leń i brak motywacji do robienia czegokolwiek, jednak nie tak silny i bez wkurwienia, jak w przypadku kody np. Miałem kompletną dziurę emocjonalną: na śmierć wujka, który odszedł właśnie w tym dniu, nie zareagowałem w ogóle.

Podsumowując, lek idealny na stres, strach czy wkurwienie, jednak według mnie nie da się po nim naprawdę cieszyć. Prawie jak po haloperidolu.