jak obserwacja świata z wysokości dronów, zniszczyła moje życie...

Ziom,

Generalnie dronów nie lubię. U mnie ich działanie sprowadza się do dziwnego napięcia i stanów lękowych - może jestem nadwrażliwy na to diabelstwo. Wolę inne stymulanty, a tych dronów nie próbowałem za wiele razy, więc pewnie nie wiem o nich za dużo. Wiem natomiast coś o neurotoksyczności i generalnie stymulantach. Mam też ziomka który się zmagał z "pentadronizmem" i dał sobie z nim radę. Pozwól, że powiem coś od siebie i Ci doradzę, a decyzję czy potraktujesz moją radę poważnie zostawiam Tobie. Musisz wiedzieć, że nasze mózgi nie są głupie i nie dadzą się rozjebać tak łatwo jak to się powszechnie uważa. Jeżeli je przyciśniesz substancjami, to zanim nastąpi destrukcja będą robić Cię w tzw. chuja wszelkimi dostępnymi środkami. Jeden z nich to (wybacz, nie znam polskiej nazwy tego zjawiska) 'receptor down-regulation', który to mechanizm pozwala Twojemu ciału zaadaptować się do warunków jakie mu fundujesz (zwielokrotniony poziom dopaminy na przykład) - no i wiadome jak kończą się wtedy próby odstawienia naszego sproszkowanego ulubieńca. Zawsze znajdujemy sobie powód żeby jebnąć tę jeszcze jedną, ostatnią linię. To też taki mechanizm - taka wiadomość od mózgu: "Nie, nie, nie. Teraz działam w taki sposób, że potrzebuję tej chemii, którą próbujesz odstawić...". I teraz zależnie od naszego charakteru, generalnie psychiki, nastawienia i obecnego "stanu psychiczno-egzystencjalnego"(:D); zanim świadomie utworzymy myśl, musimy zmierzyć się z reakcją emocjonalną... I tutaj właśnie jest pies pogrzebany. Jestem neurotykiem i podejrzewam, że Ty też możesz być. A zakładając, że jesteś - wizje będą apokaliptyczne! Diabelskie! Nieuchronne! I... nieprawdziwe! Bo oto, mózg nas obu zrobił w tzw. chuja i kazał myśleć, że to koniec... A to się dopiero zaczyna ^^. Moja rada to: Nie daj się mu, ziomek. Nie ciągniesz tego przez dziesiątki lat, więc ze sporym prawdopodobieństwem śmiem stwierdzić (i polecam w to wierzyć ;)), że Twoje receptory wciąż mogą być w całkiem nienagannym stanie! Całkiem, całkiem nie zniszczone, ot lekko przyjebane. Po prostu są "down-regulated".  Po odstawieniu substancji, po jakiejś chwili Twój mózg zrozumie, że nie ma opierdalania się i trzeba wrócić do produkcji własnej dopaminy, a receptory trzeba odkurzyć. Kolejna rada: Ziomek, proszę Cię - dla swojego własnego dobra - weź se, kurwa, nie odbieraj broni do walki ze swoimi słabościami negatywnym myśleniem. Twoje własne myśli Cię w to wjebały, więc Twoje własne myśli też stąd Cię mogą wyciągnąć. I uwierz mi, naprawdę, tak długo jak oddychasz (czyli żyjesz), nigdy nie jest i nigdy nie będzie za późno na decyzję. Ty jesteś kowalem swojego losu i sam go tworzysz. A to co z niego zrobisz zależy od Twoich decyzji. Co decyzja zrobiła, to decyzja od-zrobi :). Uzależenienie (jeżeli jesteś uzależniony), ale także używanie substancji psychoaktywnych, to po prostu taki mind-game. A najlepsze w tym wszystkim jest to, że trwa tak długo aż po prostu wygrasz. 

Myśl pozytywnie! nie odbieraj sobie amunicji, przygotuj się, ustal problem, namierz i pierdolnij z pełną mocą :D. Jak się będziesz przez cały proces śmiał (wbrew wszystkiemu) to nie przeszkodzi! Wierzę w Ciebie, powodzenia!

(wbrew wszelkim wrażeniom nie naśmiewam się z niczego, traktuję bardzo poważnie. Po prostu wyznaję empatyczny optymizm i w sumie to chciałbym pomóc :))

Pozdrawiam, Dantei.